Co to są tytanowe implanty jednofazowe zębów?
Są konstrukcją jednoczęściową – monolitem tytanowym. Implanty jednofazowe w procesach rekonstrukcji braków zębowych rozpowszechniły się we Włoszech w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku. Obecnie jest to metoda powszechnie stosowaną w całej Europie i na świecie. Implamed pod kierunkiem dr Michała Popińskiego od jest prekursorem zastosowania tego typu implantów w rehabilitacji bezzębia w Polsce.
Kiedy stosuje się tytanowe implanty jednofazowe zębów?
Przykładem zastosowania implantów jednofazowych w rekonstrukcji braków pojedynczych zębów, jak i rozległych-bezzębia, są śruby śródkostne samogwintujące określane jako implanty z możliwością natychmiastowego obciążenia System ten pozwala na natychmiastowe rozwiązanie we wszystkich przypadkach całkowitego lub częściowego bezzębia, zarówno
w obrębie szczęki górnej, jak i żuchwy, ponieważ konstrukcja implantów umożliwia ich natychmiastowe obciążenie po przeprowadzeniu zabiegu chirurgicznego, przygotowanymi uprzednio protezami tymczasowymi, które pozostaną na miejscu przez okres potrzebny do wykonania protezy stałej.
Implanty takie wskazane są do wszystkich typów protez, zarówno stałych, jak ruchomych, ale są absolutnie idealne we wszystkich przypadkach, w których można przejść bezpośrednio do pobrania wycisków i przygotowania ostatecznej protezy.
Mechanizm połączenia implantów z kością wyrostka zębodołowego
Osseointegracja (także osteointegracja) – jest to zjawisko bezpośredniego, strukturalnego i czynnościowego połączenia pomiędzy uporządkowaną, żywą kością i powierzchnią implantu. Uważa się, że tlen zawarty w tkance kostnej tworzy na powierzchni tytanowego implantu warstwę dwutlenku tytanu, na której może odkładać się nowa, mineralizująca się tkanka kostna tworząca właściwe mocowanie implantu.
Wieloletnie obserwacje lekarzy implantologów na całym świecie dowiodły, że proces łączenia się implantów z kością w odcinku górnym – szczęki trwa około 6 miesięcy, podczas gdy, w odcinku dolnym-żuchwy około 3 miesięcy. Po upływie takiego czasu lekarz może przystąpić do wykonania ostatecznych uzupełnień protetycznych. Proces gojenia się implantu oparty jest na przebudowie tkanki kostnej, a jej budowanie musi być szybsze od procesów resorbcji, wywołanych ciałem obcym. Integracja powierzchni implantu z kością jest procesem ciągłym i polega na ustawicznej resorbcji i absorbcji tkanki kostnej. Na utrzymanie równowagi między tymi procesami mają wpływ siły biomechaniczne, powstające w wyniku pracy uzupełnienia protetycznego osadzonego na implancie. Fakt ten powoduje, że precyzja oraz rodzaj konstrukcji uzupełnień protetycznych koron/mostów ostatecznych ma decydujący wpływ na trwałość zrekonstruowanego implantologicznie uzębienia.
Proces osteointegracji jest widoczny jedynie w obrazie mikroskopu elektronowego, jako obecność młodej tkanki na tlenkowej powierzchni implantu. W związku z tym bardzo trudno jest wydać opinię o postępie procesu osseointegracji wyłącznie na podstawie badania klinicznego. Na podstawie badań radiologicznych i klinicznych można rozpatrywać jedynie gęstość struktury kostnej wokół implantu.
Warunkiem powodzenia zabiegów implantologicznych jest atraumatyczne i bez przegrzania tkanki kostnej podczas zabiegu chirurgicznego, założenie implantu oraz zagwarantowanie pierwotnej stabilności wszczepu.
Procesy regeneracji i osseointegracji – połączenia implantów z kością, wspomagamy poprzez użycie w czasie zabiegów implantologicznych preparatów uzupełniająch utaconą tkankę kostną. Biomateriały pełnią funkcje wypełniaczy, utrzymując przestrzeń dla wzrostu kości. We współczesnej implantologii stosujemy również materiały zawierające czynniki wzrostu kości – działanie osteoindukcyjne, znajdują się one w tkankach kości naturalnej(BMP), płytkach krwi (PDGF) lub produkowane są dzięki inżynierii genetycznej jako czynniki ludzkie rekombinowane(rh). Dają możliwość regeneracji pionowej i poziomej kości bez konieczności dużych, okaleczających przeszczepów kostnych np. z talerza biodrowego pacjenta.
Z moich doświadczeń i obserwacji wynika filozofia systemu Implamed zakładająca w procesie rehabilitacji bezzębia odtwarzanie takiej ilości filarów, aby ograniczyć do minimum efekt przeciążeń przyszłych uzupełnień protetycznych opartych na implantach.
Czynniki wzrostu w procesie wszczepienia implantów zębowych
Badania naukowe i nasze własne doświadczenia dają mocne świadectwo, że użycie czynników wzrostu jest dużo skuteczniejsze niż używanie syntetycznych lub naturalnych preparatów kościozastępczych. Materiały tego typu w systemie implantologicznym Implamed stosowane są praktycznie przy wykonaniu każdego zabiegu wszczepienia implantów.
Proces gojenia implantów
Przebieg procesu integracji implantu z kością zależy od wielu czynników, w tym od indywidualnych predyspozycji pacjenta. Zwykle integracja implantu dolnego, w żuchwie, trwa 3 miesiące, ale dla implantów górnych, czyli w szczęce, może to być nawet okres 6 miesięcy. Skomplikowane przypadki wymagające regeneracji kości wymagają leczenia nawet kilkunastomiesięcznego.
Dieta podczas gojenia implantów
W okresie gojenia implantów, łączenia z kością wyrostka zębodołowego, zespół Implamed zaleca dietę miękką-papkowatą, aby uchronić implanty przed zwichnięciem, ponieważ bezpośrednio po zabiegu implantologicznym otrzymujecie Państwo korony/mosty, które tworzą nowe uzębienie, ale ustabilizowanie implantów i proces połączenia ich z kością będzie trwał od 3 do 6 miesięcy (patrz osseointegracja). Jest to jedyne ograniczenie Państwa aktywności życiowej, a posiadanie uzębienia bezpośrednio po zabiegu implantologicznym zrekompensuje Państwu niedogodności związne z krótkotrwałą koniecznością stosowania diety.
W zależności od rodzaju i rozległości zabiegu dentystycznego, przez okres określony przez lekarza, należy stosować dietę papkowatą. Dieta ta należy do żywieniowo pełnowartościowych diet łatwostrawnych, jedynie o zmienionej konsystencji, uzyskiwanej poprzez częściowe miksowanie i przecieranie pokarmów. Przykładem mogą być zupy przecierane, podprawione (zagęszczoną mąką, żółtkiem, masłem). Pieczywo miękkie, bez skórki, ew. namoczone. Mięsa gotowane w wodzie lub na parze, mielone podawane z sosem. Warzywa i owoce w postaci soków lub gotowane przetarte lub zmiksowane. Przeciwwskazane jest świeże pieczywo, szczególnie typu świeżych bułeczek, bagietki czy chleba ze skórką, nieprzetarte kasze i makarony, żółte sery, wszystkie świeże warzywa i owoce, w szczególności warzywa kapustne, cebula, czosnek, rzepa, groch, fasola, orzechy, owoce suszone oraz twarda czekolada i chałwa. Należy unikać ostrych przypraw, przy zachowaniu odpowiedniej ciepłoty pokarmów.
Możliwe problemy związane z osseointegracją
Zjawisko połączenia implantów z kością, czyli osseointegracja może w ogóle nie wystąpić, mimo, że implant nie wykazuje żadnej widocznej ruchomości, a jego stabilizacja pozwala na wykonanie odbudowy protetycznej. Osseointegracja może też wystąpić jedynie przez pewien czas i zaniknąć. Nie zawsze znane są przyczyny takich niepowodzeń. Często mogą one zależeć od czynników natury biologicznej, np. kość może być zbyt słabo unaczyniona lub jej jakość czy zwartość mogą się okazać nieodpowiednie. Proces osseointegracji może też zaniknąć na skutek przeciążenia implantu czy parafunkcyjnych nawyków pacjenta.
